اثر شش هفته تمرینات تناوبی هوازی و مصرف داروی تاموکسیفن بر سطوح IL-6 و IL-10 توموری موش‌های حامل تومور سرطان پستان

چکیده مقدمه: تمرینات تناوبی هوازی و منظم از طریق سازوکارهای مختلف در سطح تومور اثرات پیشگیرانه و کمک درمانی در سرطان پستان دارد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرینات تناوبی هوازی و مصرف داروی تاموکسیفن بر سطوح بافتی IL-6 و IL-10 موش‌های حامل سرطان پستان است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش بالب سی ماده در 4 گروه، تومور- کنترل (CT) تومور- تمرین (ET)، تومور-تاموکسیفن (TT) تومور- تاموکسیفن- تمرین (ETT) به صورت تصادفی قرار گرفتند. پس از آشنا سازی، به هر موش یک میلیون سلول سرطانی تزریق شد. به گروه (TT) داروی تاموکسیفن خورانده شد. گروه (ET) به مدت 6 هفته (5 روز در هفته) تمرینات تناوبی هوازی را انجام دادند. گروه (ETT) همانند گروه (ET) تمرین ورزشی را انجام می‌دادند و همانند گروه (TT) داروی تاموکسیفن را مصرف می‌کردند. حجم تومور به صورت هفتگی توسط کولیس دیجیتالی اندازه-گیری شد در پایان موش‌ها قربانی شدند، بافت تومور استخراج و فریز شد و در دمای 70- درجه سلسیوس نگهداری شد. یافته‌ها: بین گروه‌ها اختلاف معنی‌دار در میزان IL-6 و IL-10 وجود داشت (05/0 ≤ p). به گونه‌ای که یک دوره تمرین تناوبی هوازی منجر به کاهش سایتوکاین التهاب‌آور IL-6 شد. از طرف دیگر میزان IL-10 که اثرات ضدالتهابی دارد افزایش یافت. این نتایج با میزان رشد تومور هم‌خوانی داشت. به گونه‌ای که ارتباط مثبت و منفی معنی‌دار به ترتیب بین تغییرات IL-6 و IL-10 با میزان رشد تومور وجود داشت (05/0 ≤ p). نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی و مصرف داروی تاموکسیفن به ترتیب باعث کاهش و افزایش بیان IL-6 و IL-10 بافت تومور می‌شود. با توجه یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان ادعا کرد که تمرینات تناوبی از طریق کاهش مقادیر IL-6 و افزایش IL-10 می‌تواند نقش کمک درمانی در سرطان پستان داشته باشد.